Een zachte nazomerzon schittert aan de knalblauwe hemel wanneer ik het strand op kom gewandeld. Ik heb afgesproken met Biktor (Spaans, voor Viktor), de knapste man van het eiland en spot hem al vanop een kilometer afstand: in een aanstellerig modeleske pose staat hij - in bloot bovenloof - z'n enorme bos dreadlocks te ordenen. Een hele klus, die klos. Met chirurgische precisie werkt hij zijn bewegingen uiterst elegant en beheerst af. Als ik dichterbij kom zie ik hoe het reliëf van zijn gespierde bast het zonlicht vangt als was ie een heuse Rembrandt.

Als ik dichterbij kom zie ik hoe het reliëf van zijn gespierde bast het zonlicht vangt als was ie een heuse Rembrandt. 

Terwijl de laatste zinnen van een erotisch audioverhaal van Dipsea* mijn rode oortjes binnenrollen beeld ik mij in wat dergelijke spierkracht allemaal met mijn lijf zou kunnen doen. Ik moet deze gulzige grijns van mijn smoel zien te krijgen voor ik hem begroet - ik loop hem zo traag en beheerst mogelijk toe en spreek mezelf zachtjes toe: 'Doe lekker kalm, lekker rustig. Niks aan de hand, be breezy. Gewoon gezellig, jezelf, normaa...'

'Hola Emilie! What a beautiful day no?' Een halve knuffel en een beleefdheidspraatje breken het zéér spreekwoordelijke ijs. Als in: ijs maakt hier geen schijn van kans. Ik probeer me te focussen op zijn woorden maar de kleine spiertjes in zijn nek, schouders en armen leiden mij af. Op zijn borst prijken kleine krulletjes, zichtbaar tevreden met hun lot op deze prachtige mannenborst.

Een halve knuffel en een beleefdheidspraatje breken het zéér spreekwoordelijke ijs. Als in: ijs maakt hier geen schijn van kans.

'Yeah me too, totally!' hoor ik mezelf op automatische piloot zeggen. Geen idéé waar we het over hebben. Gelukkig heb ik in mijn jaren als televisiemaker geleerd om gepast te converseren op basis van intonatie en lichaamstaal zonder exacte notie van de inhoud (sorry aan alle personages/collega's die dit lezen)

Ik probeer ons gesprek af te ronden en stel voor om over te gaan tot de Grote Strandspelen, waarvoor we tenslotte hadden afgesproken. En bij wijze van de seksuele energie een beetje te kanaliseren, zeg maar. Hallootjes.

Hij heeft palletjes bij met een balletje dat hij in een klein plastieken zakje bewaart - als hij even zorgvuldig met zijn eigen balletjes omspringt dan weet ik even niet hoe graag ik daarmee wil spelen maar goed, zo'n knappe man geef je zonder verpinken het voordeel van de twijfel. Hoe raar z'n balspelen ook zijn.

Als hij even zorgvuldig met zijn eigen balletjes omspringt dan weet ik even niet hoe graag ik daarmee wil spelen...

We spelen een eind weg en ik smijt me helemaal. Niet zo van dat typisch vrouwelijk geklungel en gegiechel zoals in de films. Neenee: ik ga vollenbak achter die kleine kutbal aan alsof mijn leven ervan afhangt. Ik amuseer me te pletter en ben tevreden over de bevrijding van het irritante, opdringerige stemmetje dat mij normaal gesproken aanmaant elegant te blijven in het gezelschap van (aantrekkelijke) mannen wanneer ik eigenlijk gewoon godverdomme plezier wil maken!

Het is tijd voor de frisbee, besluit Biktor. Zo'n plastieken schijf die ik vooral recht in mijn weidopen smoel zie landen maar goed, voor een man als Biktor ben je best bereid het met een tandje of twee minder te doen. Ware het niet dat mijn hoofd zo ontzettend gloeit van de inspanning - na een klein uurtje fanatiek palletteren gok ik dat mijn hoofd ongeveer de kleur van een coeur de boef heeft aangenomen en besluit ik dat mijn gebrek aan elegantie ook een grens mag kennen. Ik stel daarom voor om toch eerst even een frisse duik te nemen. Ik pleur mijn rode kop asap de zee in terwijl de Biktor eerst nog werk heeft aan zijn dramatische dreadlockbos. 

Ik ben al tot mijn middel in de zee gewandeld (dit keer wel zo 'Hollywood-mogelijk') wanneer ik ontdek dat de reusachtige halfgod achter mij met zijn fluit los in de wind de zee in waadt. 'Dadelijk splijt de hele fucking zee in twee', denk ik bij mezelf. 'Jezus is herrezen guys'.

Ik ben al tot mijn middel in de zee gewandeld wanneer ik ontdek dat de halfgod achter mij met zijn fluit los in de wind de zee in waadt.

'Oh great! I didn't know we were doing this!' roep ik iets te blij van iets te ver en ook iets te luid om nog in het hollywoodscenario te passen. Met het enthousiasme en de onhandigheid van een bronstige puber frommel ik mij uit mijn bikini en smijt die op het strand. Niet alleen omdat ik hoop dat het mijn kansen op bilbezoek vergroot maar ook vanwege het oprechte genot om naakt te zwemmen. Nee echt serieus: try it.

Met het enthousiasme en de onhandigheid van een bronstige puber frommel ik mij uit mijn bikini en smijt die op het strand.

Ik dartel zo opzichtig mogelijk in de rondte en laat mijn tietjes met geforceerd gemak nét boven de zeespiegel drijven. Ik voel hoe mijn tepels strakker worden van de frisse zeelucht die erlangs strijkt. Onder het wateroppervlak spannen al mijn spieren als een gek samen om het er net zoals in de films uit te laten zien: kijk Biktor kijk dan toch! Scarlett Johansson is mijn achterachterachternichtje biktor, kijiiijjjjijiijijijijjjk!

Ondertussen gaat Biktor met snorkel en al los den diepe in. En daarmee bedoel ik het zeewater, niet mijn water. Ik zet mijn charmeoffensief moedig verder, draai me rond en duw mijn billen netjes boven het oppervlak uit. Ik waan me ondertussen in mijn eigen soft-erotische film. Geen biktor aan mijn bil te bekennen echter.

Na een reeks varianten op het thema geef ik op en hijs me de zee uit. Ik struin zo elegant mogelijk het water uit - wat volgens mij gerust als olympische discipline mag gecategoriseerd worden op dit verdomde keienstrand - in de ijdele hoop dat De Biktor ziet hoe dikke druppels zeewater van mijn bilnaad langs mijn gladde benen naar beneden sijpelen. Ik draai me schuin om maar geen Biktor meer te spotten. Zelfs de slurf van zijn snorkel is in de horizon opgegaan. Ik zie enkel één aanstellerige meeuw aan de horizon zinloze bochten maken. That makes two of us.

Eeeeeeen daar heb je Jezus weer. Ongemakkelijk en zelfbewust lig ik als een vis op den droge wanneer de almachtige adonis uit de kalme zee komt gewaad. De zon reflecteert parels ziltig zeewater op zijn zachtgebruinde huid als kleine sterretjes aan een hemels firmament. Belachelijk dit. Echt ronduit belachelijk. Ik zoek rond mij naar de verborgen camera. Of naar ìets om te doen. Maar het is al te laat: Big Bigtor staat in volle glorie naast mij, zijn prachtige piemel schuin boven mijn hete hoofd bengelend terwijl hij zijn snorkel nauwgezet afdroogt.

Big Bigtor staat in volle glorie naast mij, zijn prachtige piemel schuin boven mijn hete hoofd bengelend terwijl hij zijn snorkel afdroogt.

Zo nonchalant mogelijk zoek ik een pose die natuurlijk oogt en tegelijkertijd zoveel mogelijk hoeken van mijn lijf flatteert. Dat is in mijn geval helaas kiezen geblazen - ik ben géén model. De hoek waarin mijn borsten het goed doen is niet per sé de beste voor mijn buik. En die waar mijn buik wel bij vaart is dan weer niet goed voor mijn dubbele kin, enzovoorts en zo verder. Ik laat de domino van onzekerheidsgedachten voor wat ze zijn en ga voor een soort van middenweg: een semi-zitpose, leunend op mijn ellebogen en mijn benen in een elegante hoek van 45 graden, zoals op de reclame, ziedet? Vanuit mijn perspectief ziet het er alvast prima uit.

Zo. Lekker ontspannen dit. NOT.

Ik bedenk me plots dat ik eigenlijk niet weet of het hier ook gebruikelijk is om ook naakt op te drogen. Ik laat wel lekker mee alles laten flapperen en vliegen maar misschien is het enkel geschikt voor de zwembeurt en niet voor de droogbeurt?! Met ingehouden adem - echt superchill dit - neem ik vanuit mijn ooghoek zijn volgende handelingen op. Hij droogt zijn dreadlocks met zijn kenmerkende precisie af terwijl zijn fluit nog steeds zo vrij als een vrolijke vogel wijsjes in de wind zingt. Als hij daar klaar mee is - ik wil zeggen vijf jaar later maar ik probeer minder te overdrijven dus pak 8 minuten - legt hij zijn handdoek keurig open en gaat daar met zijn vrije vogel op liggen. Oke, zo doen we dat dus. Prima.

Eindelijk rust. Ik draai me om en lig nu ook met mijn buik op mijn handdoek steunend op mijn ellebogen, mij bewust van de hangcapaciteit van mijn borsten in deze houding. Maar kom, hop: loslaten. Zowel de stress als de tieten. Toch?

In ons blootje onder de zachte herfstzon praat hij honderduit over zichzelf en het eiland. Ik kan me eindelijk concentreren. Op zijn lijf dan, wat hij zegt ontgaat me volledig. Ik vraag op automatische piloot door terwijl ik me, verscholen achter mijn getinte brilglazen, lekker laat gaan op de details van zijn waanzinnige lijf.

Met mijn blik glijdend over zijn blinkende blote vel bedenk ik me dat het tijd is om god nog 'ns een kaartje te sturen,

Met mijn blik glijdend over zijn blote, blinkende vel bedenk ik me dat het tijd is om god nog 'ns een kaartje te sturen en te bedanken voor haar geweldige humeur tijdens het maakproces van deze heerlijke homp sterrenstof.

Hey God! Emilie hier, een groot fan van uw werk. Stuur gerust nog wat lekkers door. Merci en groetjes!

Emilie

* dipsea is een app voor erotische audioverhalen